- finitimi
- fīnĭtĭmus or fīnĭtŭmus, a, um, adj. [finis; cf. maritimus], bordering upon, adjoining, neighboring (class.; syn.: vicinus, confinis, conterminus, contiguus, continens).I.Lit.A.Adj.(α).With dat.:(β).
sumus enim finitimi Atinatibus,
Cic. Planc. 9, 22:Galli Belgis,
Caes. B. G. 2, 2, 3:homines bellicosi locis patentibus,
id. ib. 1, 10, 2: regnum Ariobarzanis vestris vectigalibus, Cic. de lmp. Pomp. 2, 5:aër mari,
id. N. D. 2, 39, 101:latus Boreae,
i. e. bordering upon the north, northern, Hor. C. 3, 24, 38.—Absol.:B.Romanos ea loca finitimae provinciae adjungere,
Caes. B. G. 3, 2 fin.:Marsi,
Hor. Epod. 16, 3:bellum,
Caes. B. C. 2, 38, 1; cf. Ov. Tr. 4, 10, 111:civitates,
Liv. 1, 32, 2.—Subst.: fīnĭtĭmi, ōrum, m., neighbors:II.bella cum finitimis felicissime multa gessit,
Cic. Rep. 2, 9; cf.:finitimi ac vicini,
id. Sull. 20, 58; id. de Imp. Pomp. 4, 9; Caes. B. G. 1, 2, 4; 1, 5, 4; 2, 16, 2 et saep. —Trop., bordering upon, adjoining, nearly related, like.(α).With dat.:(β).unicuique virtuti finitimum vitium reperietur, ut audacia, quae fidentiae finitima est,
Cic. Inv. 2, 54, 165; cf. id. de Or. 2, 44, 185:metus aegritudini,
id. Tusc. 4, 30, 64:falsa veris,
closely allied, id. Ac. 2, 21, 68:deterrimum genus optimo,
id. Rep. 1, 42:consensus principum administrationi,
id. ib. 1, 28:poëta oratori,
id. de Or. 1. 16, 70; cf.:historia huic generi,
id. Or. 20, 66:Autronii nomen finitimum maxime est hujus periculo et crimini,
is very closely connected with, id. Sull. 25, 71.—Absol.:illa, quae propinqua videntur et finitima esse,
Cic. Inv. 2, 54, 165:artium studiorumque quasi finitima vicinitas,
id. Brut. 42, 156:finitimum malum,
id. Rep. 1, 28.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.